Η αίσθηση, η συνείδηση, της τραγικότητας της ύπαρξης είναι αναγκαία για να ζήσει κανείς με την ένταση και το πάθος που δημιουργεί ομορφιά, εξάλλου σ' αυτήν την τραγικότητα στηρίχτηκε η ανάπτυξη της τέχνης, της φιλοσοφίας, του πολιτισμού κατά τους κλασσικούς χρόνους. Η απώλεια αυτής της συνείδησης στους καιρούς μας επιστρέφει ενίοτε μετά από τραυματικές εμπειρίες και μεταμορφώνει το άτομο.
