Ό,τι δεν βλέπουμε δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε, πώς γίνεται οι άνθρωποι ανεξάρτητα από τις γνώσεις, την εκπαίδευση, την ευφυΐα τους, να μη βλέπουν αυτό που είναι ολοφάνερο μπροστά στα μάτια τους.

Συχνότατα συμβαίνει, γιατί ο εγκέφαλός μας λειτουργεί επιλεκτικά. Με βάση τους περιορισμούς μας, πολλοί από τους οποίους προέρχονται από την κοινωνική μας διαμόρφωση, επιλέγουμε που θα εστιάσουμε την προσοχή μας, την μνήμη, την όρασή μας.

Ό,τι δεν βλέπουμε δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει. Σημαίνει απλά ότι δεν αποτελεί μέρος της δικιάς μας πραγματικότητας, αποτελεί όμως μέρος της πραγματικότητας όλων όσων εστιάζουν την προσοχή τους σε αυτό.

Υπάρχουν άπειρα πράγματα που δεν βλέπουμε επειδή λειτουργούμε επιλεκτικά, επειδή δεν σχετίζονται με την οπτική που έχουμε για την ζωή.

Αυτό μπορεί να μοιάζει κάποιες φορές και σαν ένας μηχανισμός αυτοπροστασίας σε γεγονότα που η συνειδητοποίησή τους θα απειλούσε τις αντοχές μας. Παρόλα αυτά θα έπρεπε να ξεπεραστεί. Είναι προτιμότερο να γνωρίζουμε τι συμβαίνει και να βρίσκουμε τους τρόπους να το αντιμετωπίσουμε παρά να εθελοτυφλούμε.

Διαλέγοντας κάθε μέρα που περνά να γνωρίζουμε τον εαυτό μας, να τον δημιουργούμε απ' την αρχή και να μετέχουμε στις δυνατότητες της ζωής, σπάμε λίγο λίγο τους τοίχους της φυλακής μας, μπαίνει λίγο φως, η όρασή μας διευρύνεται και απολαμβάνουμε στιγμές ελευθερίας ανεξάρτητα από τις συνθήκες που επικρατούν.

Θέλουμε να ταιριάζουμε

Ψέματα, κοροϊδία, παραλογισμοί, κατάπτωση αξιών και ημίμετρα που γελοιοποιούν την ανθρώπινη ύπαρξη, άνθρωποι που καταρρέουν γύρω μου. Άγνωστοι, ξένοι μα και δικοί μου, αίμα μου.

Να μη χαθεί ούτε μια ζωή φωνάζετε.

Τις ζωές που από δύσκολες έγιναν αβάστακτες τις βλέπετε;

Γι' αυτές που στο μέλλον θα χαθούν αναρωτιέστε;

Δεν χτύπησε αυτός ο θάνατος την πόρτα σας ακόμα και σιωπάτε.

Σαφώς και πρέπει να υπάρξουν μέτρα, αλλά και τα μέτρα πρέπει να έχουν μέτρο και ουσία.

Και επειδή τα μέτρα τα παίρνουν οι πολιτικοί, πολιτικά είναι. Κοιτάζουν να πετάξουν το βάρος των ευθυνών από πάνω τους παριστάνοντας τους σωτήρες. Και σαν να μην έφτανε αυτό οι κάτοχοι της μιας και μοναδικής αλήθειας την οποία προσπαθούν με φασιστικό τρόπο να επιβάλουν άρχισαν να βρίζουν δημοσίως τους πολίτες. Δεν διαθέτουν ούτε τη στοιχειώδη ευγένεια που επιβάλει η θέση τους.

Δεν είμαστε άμοιροι ευθυνών.

Όλα με την δική μας θέληση τα επιτρέπουμε γιατί θέλουμε να ταιριάζουμε με αυτό που επιβάλλουν σαν κανονικό.

Διαπιστώσεις

Γονείς απέναντι στα παιδιά τους. Άνθρωποι απέναντι στους συνανθρώπους τους. Φόβος, συμμόρφωση, υποταγή, τιμωρία. Τα πλήθη πιο επικίνδυνα απ' τους τυράννους τους.

Η δύναμή μου είναι τα φτερά μου. Αντλώ τη χαρά απ' τις ρίζες της ύπαρξης.

Τίποτε δεν κερδίζεται αναίμακτα.

Όταν το κύμα σκάει στα βράχια και χάνεται, ένα καινούριο ετοιμάζεται στα βένθη του.

Η θολή φουρτουνιασμένη θάλασσα κρύβει το νέο που γεννιέται.

Αν εισχωρήσει ο φόβος η όραση παραμορφώνεται.

Η απώλεια είναι αναπόφευκτη για τη δημιουργία του καινούριου.

Γκρεμίζοντας τα θεμέλια ενός σαθρού οικοδομήματος δεν μπορείς να αποφύγεις τις συνέπειές του χάους.

Τίποτε δεν κερδίζεται αναίμακτα.

Όλες οι φωνές έχουν αξία

Όλες οι φωνές έχουν αξία.

Τέτοιες ώρες η σιωπή δεν είναι αθώα.

20/9/2020

Pasquale Mario Bacco Ιατροδικαστής:

Δύο είναι οι βασικές πληγές σήμερα, οι γιατροί που δεν μιλάνε και η εκκλησία, αλλά όπως είπε ο Δάντης “Οι πιο καυτές θέσεις στην κόλαση είναι κρατημένες γι’ αυτούς που σε καιρούς μεγάλης ηθικής κρίσης διατηρούν ουδέτερη στάση.”

Μία από τις σημειώσεις μου από το άστεγο, απαξιωμένο και κατασυκοφαντημένο με άπειρες ψευδολογίες και μεσαιωνικές τακτικές, Διεθνές Διεπιστημονικό Συνέδριο, όπου κορυφαίοι επιστήμονες άσκησαν κριτική στα ακραία μέτρα.

Τους ευχαριστώ θερμά όλους τους συμμετέχοντες είτε με έπεισαν είτε όχι, για το θάρρος τους και την πίστη τους στον όρκο του Ιπποκράτη! Άνοιξαν το δρόμο και σε εκατοντάδες άλλους να μιλήσουν στη συνέχεια με λόγο μεστό και τεκμηριωμένο.

Καθηγητές πολλών ειδικοτήτων με παγκόσμιες διακρίσεις έγιναν ξαφνικά συνομωσιολόγοι και είπαν λέει την προσωπική τους γνώμη και γι' αυτό δεν πήγαν οι διορισμένοι ειδικοί να τους αποστομώσουν.

Όμως δεν είμαστε όλοι αφελείς.

Η υπερβολή των μέτρων απέναντι σε έναν ιό που δεν είναι περισσότερο επικίνδυνος από άλλα δεινά, σταματά τη ζωή αντί να αντιμετωπίζει τον ιό με μέτρα ουσιαστικής παρέμβασης και όχι τιμωρίας.

Αν όντως είναι τόσο θανατηφόρος όπως λέτε ο ιός, πείτε και ποιοι παρόπλισαν όλα τα μέσα και τους μηχανισμούς για την διάσωσή μας. Μα όλοι αυτοί που μας απειλούν και μας τιμωρούν μεταθέτοντας την ενοχή και τις ευθύνες τους επάνω μας.

Δημοσιογράφοι, πολιτικοί και γιατροί του συστήματος θα έρθει η ώρα της αλήθειας. Δε μας πείθει η έγνοια σας με μέτρα και συστάσεις κατά του ανθρώπου.

Όλους όσους αντιμετωπίζουν με κριτικό πνεύμα τα γεγονότα και εκφράζουν τη θέση τους, τους ονομάσατε απειλή, τους φιμώσατε, τους απειλήσατε, τους κακολογήσατε και τους χλευάσατε.

Ανθρωπάκο που φοβάσαι μη σε ταυτίσουν μαζί τους, παρόλο που και συ αναρωτιέσαι, εσύ ανθρωπάκο που τους βλέπεις σαν απειλή, ναι είναι απειλή, αλλά όχι για σένα, αλλά για τους βρικόλακες της εξουσίας που έχουν για ασπίδα τους τα φοβισμένα πλήθη απέναντι στα άτομα, αυτούς τους τρελούς, τους ελάχιστους με την απεριόριστη όμως δύναμη.

Δεν σε έστρεψαν εναντίον τους ανθρωπάκο, αλλά εναντίον του εαυτού σου, γιατί εσύ και εμείς είμαστε από την ίδια πλευρά, δεχόμαστε την ίδια βία, την ίδια εξαπάτηση, τα ίδια δεινά της εξουσίας των βρικολάκων.

Μέθοδος της προπαγάνδας είναι να φέρνει μπροστά στα μάτια μας ό,τι προσπαθεί να κρύψει. Τι είναι λοιπόν μπροστά μας και αδυνατούμε να το δούμε;

Σαφέστατα υπάρχουν πολιτικές κι οικονομικές σκοπιμότητες!