Μέσω της αμφιβολίας φιλτράρουμε τις πληροφορίες που παίρνουμε και δεν τις δεχόμαστε άκριτα. Όμως πρέπει πρώτα να ακούσουμε, να μάθουμε, αλλιώς για ποιο πράγμα αμφιβάλουμε; Ακούμε πρώτα και δεν βιαζόμαστε να σχηματίσουμε μια άποψη, αλλιώς θα διαστρεβλώσουμε αυτό που ακούμε χρωματίζοντάς το με τις δικές μας πεποιθήσεις για τις οποίες συνήθως ιδέα δεν έχουμε πώς δημιουργήθηκαν.
Ξέρεις τι γίνεται; Έρχεται κάτι αληθινό και μας βρίσκει και εμείς ασχολούμαστε με τις προσωπικές μας γνώμες. Επίσης η αμφιβολία πρέπει κάποια στιγμή να μετατραπεί σε βεβαιότητα, διαφορετικά δε θα διαφέρει σε τίποτα από την ανασφάλεια.
Υπάρχουν πολλές αλήθειες στην ζωή, υπάρχει και η μία η μοναδική αλλά κανείς δεν την κατέχει. Το να αμφιβάλλουμε λοιπόν είναι προσόν. Υπάρχει βέβαια η αμφιβολία που δηλητηριάζει και η αμφιβολία που αφυπνίζει. Αν απορεί κανείς κρατάει το πνεύμα του ζωντανό, αλλά δεν μπορεί να κρατάει ίσες αποστάσεις προς όλες τις απόψεις. Από την όλη πορεία μας στη ζωή θα εξαρτηθεί που θα σταθούμε και πώς θα αξιολογήσουμε τα δεδομένα.
