Ο κόσμος προχωράει ερήμην του στοχασμού και εννοώ τον δημιουργικό στοχασμό, τον στοχασμό εκείνον που δεν εξοστρακίζει την ενόραση, που δεν γίνεται φορέας βίας, γιατί βεβαίως στοχαζόμαστε, αλλά πώς, αφού οι αντιρρήσεις και τα ερωτήματά μας προέρχονται από τους όρους του συστήματος μέσα στο οποίο διαμορφώθηκαν οι αντιλήψεις μας.
Έχουμε μια διαστρεβλωμένη άποψη των πραγμάτων γιατί οι πεποιθήσεις μας ξεκινούν από λανθασμένους αρχικούς συλλογισμούς που μας έχουν επιβληθεί από την κοινωνία, τις κυρίαρχες ιδεολογίες, τις συναισθηματικές σχέσεις έτσι όπως διαμορφώθηκαν κατά την παιδική μας ηλικία μέσα στην οικογένεια και σε όλα τα περιβάλλοντα που μας επηρέασαν.
Αναρωτηθήκαμε γιατί αισθανόμαστε, πράττουμε, σκεφτόμαστε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο; Κάθε στιγμή χρειάζεται να επαναδιατυπώνουμε τις απόψεις μας (που δεν είναι παρά υποθέσεις) για τον κόσμο γύρω μας , γιατί πάνω σ' αυτές στηρίζονται οι στοχασμοί μας.
Αν δεν αμφισβητήσουμε το σύνολο των αξιών που από την κοινωνική διαμόρφωση μας επιβλήθηκαν δεν θα έχουμε πρόσβαση στον δημιουργικό στοχασμό. Αυτές οι αξίες, ιδέες, υποθέσεις, απόψεις, όπως τις πει κανείς, με τις οποίες προσπαθούμε να ερμηνεύσουμε και να κατανοήσουμε τα πράγματα θα μας εμποδίζουν να βγάζουμε ασφαλή συμπεράσματα. Αυτά είναι ζητήματα και Παιδείας βέβαια.
Ζούμε σε δύσκολους καιρούς που ολοένα γίνονται δυσκολότεροι, όμως ο κόσμος μας προχωράει εκεί που εμείς τον οδηγούμε. Ας αναλάβει ο καθένας την προσωπική του ευθύνη.
